پدر وی (علی پایور) نیز هنرمند نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران بود . پدربزرگش مصورالدوله نقاش چیره‌دست دوره قاجار بود که با نواختن ویولن، سنتور و سه‌تار هم آشنایی داشت. فرامرز پایور تحصیلات ابتدایی را در دبستان عسجدی و تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان دارالفنون تهران به پایان رساند. او در سال هزار و سیصد و سی و یک به خدمت نظام وارد شد و یک سال بعد هم به استخدام وزارت دارایی آن زمان درآمد.

 آغاز موسیقی آموزی وی در سن هفده سالگی بود. او موسیقی ایرانی را در کنار استاد ابوالحسن صبا شروع کرد و در مدت 6 سال ردیف موسیقی را فرا گرفت . این در حالی بود که هنگامی که او برای یادگیری سنتور به کلاس درس استاد ابوالحسن صبا در خیابان ظهیرالاسلام رفت سه سال از درگذشت آخرین بازماندهٔ سنتورنوازان افسانه‌ای از نسل پیشین استاد حبیب سماعی می‌گذشت. بعد از مرگ استاد ابوالحسن صبا پایور نزد استادانی چون عبداله دوامی، موسی معروفی و نورعلی‌خان برومند به یادگیری ردیف درویش‌خان و ردیف میرزا عبدالله پرداخت.

فعالیت های هنری

فرامرز پایور از سال 1333 کار خود را در وزارت فرهنگ و هنر آن زمان و از سال 1337 آموزش سنتور را در هنرستان عالی موسیقی ملی آغاز کرد. او اولین سنتورنوازی بود که روی سنتور، نواسازی می‌کرد و تنها در پی بداهه‌نوازی نبود. به بیان دیگر، نخستین آهنگ‌سازی بود که ساز تخصصی او، سنتور بود.

او سپس هارمونی و کمپوزیسیون را در کلاس استاد بزرگ آن زمان، امانوئل ملیک اصلانیان فرا گرفت. در سال 1341 برای ادامه تحصیلات کلاسیک خود، از طرف وزارت فرهنگ و هنر به انگلستان فرستاده شد. از دانشگاه کمبریج در زبان و ادبیات انگلیسی دانشنامه گرفت و در تمام این سال‌ها تلاش زیادی در جهت معرفی موسیقی ایرانی و سنتور به محافل دانشگاهی انگلستان انجام داد که برنامه‌های دلپذیری از آن سال‌ها در آرشیو رادیو بی‌بی‌سی وجود دارد. در این سال‌ها، برای شناساندن موسیقی اصیل ایرانی، از طرف دانشگاه لندن و دانشگاه کمبریج از او خواسته شد تا کنفرانس‌هایی در این زمینه همراه با ساز خود ترتیب دهد.

همه این کنفرانس‌ها با موفقیت انجام شد و از سوی این دانشگاه‌ها به دریافت جوایزی نائل گردید. بازگشت پایور از انگلستان، همزمان با آغاز برگزاری جشن‌های هنر شیراز بود. او همه ساله با گروه اساتید و گروه نوازندگان فرهنگ و هنر، نمونه‌های ارزنده‌ای از آثار بزرگان موسیقی ملی و نیز آثار خود را در این جشن‌ها اجرا می‌نمود. پایور در سال 1347 از وزارت دارایی به وزارت آموزش وپروش (سازمان مبارزه با بی‌سوادی) منتقل و در سال هزار و سیصد پنجاه و پنج بازنشسته شد.

همچنین محمدرضا شجریان استاد کنونی آواز ایران در سال 1350 با استاد پایور آشنا شد و یادگیری سنتور و ردیف‌های آوازی را با ایشان دنبال کرد. چکیده کارهای فرامرز پایور در زمینه موسیقی به شرح زیر است :

. بیش از هزار و پانصد ساعت اجرای گروهی و فردی روی صحنه‌های داخل و خارج از کشور

. آهنگ‌سازی و تنظیم قطعات فراوان موسیقی

. تربیت صدها شاگرد از چهار نسل متوالی

. نت‌نویسی قطعات فراوانی از پیشینیان

. حضور در هنرستان و هنرکده موسیقی ملی اداره هنرهای زیبا و واحد موسیقی رادیو تلویزیون ملی ایران

. نگارش کتب آموزشی سنتور

. نظارت بر کار گروه‌های دیگر و تصحیح آنها

کوشش‌های فرامرز پایور پلی بود بین میراث ابوالحسن صبا و مرتضی محجوبی و جریانی که جوانان موسیقی‌دان و تحصیل‌کرده در دانشکده هنرهای زیبا از اوایل دهه 1350 به راه انداختند و الگوی موسیقی ایرانی امروزی شدند. در فاصله زمانی بین این دو، یعنی حدود پانزده سال، هیچ‌کس جز فرامرز پایور، کار جدی و پی‌گیر در زمینهٔ موسیقی اصیل انجام نمی‌داد.

آهنگ های منتخب فرامرز پایور

آلبوم دستگاه همایون

زنگ شتر

لیلی و مجنون

نی داوود

آلبوم چهارگاه و شور

مقدمه چهارگاه

مقدمه ی شور

چهارمضراب

آلبوم زرد ملیجه

رنگ دشتی

دشتستانی

عشاق

آلبوم دستور سنتور

درس 10

درس 15

درس 20

آلبوم نوای دل

چهارمضراب ابوعطا

چهارمضراب زابل

چهارمضراب چهارگاه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: